Terenowo – Nocna Droga Krzyżowa 2023

5 marca 2023 0 przez mszmidt

Stowarzyszenie Rodzin Katolickich wraz z grupą „Dwanaście Koszy Ułomków” organizuje w dniu 18.03.2023r. Terenowo – Nocną Drogę Krzyżową TNDK2023.

Wydarzenie rozpocznie się mszą świętą w parafii św. Wojciecha w Radzionkowie o godz. 18.00. Po mszy świętej zbiórka uczestników przy krzyżu Misyjnym, gdzie zostaną rozdane opaski odblaskowe i mapki.

HASŁO: „Bądź wola Twoja”

WARUNKI UDZIAŁU:

1. Uczestnictwo w Terenowo Nocnej Drodze Krzyżowej ma charakter dobrowolnej praktyki religijnej. Osoby biorące w niej udział uczestniczą w niej na własną odpowiedzialność.
2. Uczestnictwo:
– dzieci do ukończonych 14 lat włącznie – tylko pod bezpośrednim nadzorem rodzica;
– młodzież w wieku: od nieukończonych 15 do – nieukończonych 18 lat – za pisemną zgodą rodzica przez złożenie wypełnionego i podpisanego przez rodziców stosownej zgody na uczestnictwo dziecka;
– osoby pełnoletnie – po przyjęciu do wiadomości Warunków Udziału i złożeniu podpisu na liście uczestników przed rozpoczęciem nabożeństwa.
3. Trasa liczy 12,6 km i przebiega częściowo polnymi, gruntowymi i leśnymi oraz nieoświetlonymi drogami.
Uczestnik winien być ubrany stosownie do warunków atmosferycznych, posiadać odpowiednią ilość wody do picia oraz być wyposażony w latarkę z odpowiednim zapasem energii. Organizator zaleca posiadanie dwóch źródeł światła. Latarka będąca wyposażeniem telefonu komórkowego nie jest w tym rozumieniu źródłem światła. Zalecane jest, aby Uczestnik posiadał przy sobie także:
– dokument tożsamości,
– odpowiedni dla siebie zapas jedzenia,
– ewentualny koc termiczny,
– podstawowe opatrunki, leki osobiste oraz informacje medyczne na wypadek utraty przytomności takie jak grupa krwi, alergie i uczulenia, kontakt do osoby najbliższej.
4. Ze względu na poruszanie się po drogach z ruchem pojazdów, uczestnik powinien mieć na odzieży elementy odblaskowe i odzież w jasnych kolorach, aby nie stwarzać zagrożeń na drodze. Zaleca się założenie kamizelek odblaskowych. Uczestnik powinien znać i stosować się do przepisów Ruchu Drogowego.
5. Rozpoczęcie TNDK2023 – Mszą św. w kościele pw. Św. Wojciecha w Radzionkowie o godz. 18.00. Po mszy świętej zbiórka przy Krzyżu Misyjnym obok kościoła – organizatorzy sprawdzą listę uczestników i rozdają opaski odblaskowe. Planowane zakończenie – w kościele Św. Wojciecha w Radzionkowie ok. godz. 23.00.
6. Uczestnicy, stosownie do formy tego nabożeństwa poruszają się oznakowaną trasą pojedynczo albo dwu-, trzyosobowych zespołach. Zachowują przy tym skupienie, powagę i milczenie, oddając się medytacji Męki Pańskiej. Niedopuszczalne jest używanie jakichkolwiek napojów alkoholowych, odurzających itp. oraz palenie podczas tego nabożeństwa tytoniu.
7. Uczestnik powinien posiadać przy sobie przez cały czas sprawny i naładowany telefon komórkowy (najlepiej z dodatkowym, także w pełni naładowanym Power Bankiem). Ma on służyć przede wszystkim wezwaniu pomocy osoby bliskiej lub w sytuacji zagrażającej życiu pomocy związanej z numerem 112.
8. Organizatorzy żadnych opłat (wpisowego) nie pobierają.
9. Przy rejestracji – poprzez stronę internetową (link: www.srkradzionkow.pl ) podaje swoje Imię, Nazwisko, rok urodzenia, nr telefonu, ewentualnie adres email jeżeli chce otrzymywać powiadomienia o TNDK oraz zapoznaje się z niniejszymi Warunkami Udziału. Osobę, niepełnoletnią (która nie ukończyła 15 lat) w zasadzie zapisuje rodzic. Dopuszcza się zapisanie osobiste takiej osoby, pod warunkiem złożenia czytelniej, pisemnej zgody – przynajmniej jednego z rodziców (opiekunów prawnych) z ich własnoręcznym podpisem oraz ich numerem telefonu kontaktowego. Organizator zastrzega sobie prawo sprawdzenia prawdziwości tak złożonego dokumentu.
10. W przypadku zaistnienia zdarzenia mogącego zagrażać bezpieczeństwu uczestnika lub innego współuczestnika – uczestnik jest zobowiązany natychmiast powiadomić organizatora telefonicznie pod nr: 509 934 850 Marcin; 500 877 734 Krzysztof; 507 341 716 Irek; 609 809 822 Zbigniew .
11. Uczestnik wyruszając w drogę, bierze odpowiedzialność za siebie. TNDK2023 nie jest zorganizowaną pielgrzymką pieszą, nie są gwarantowane żadne przerwy na posiłki, oznaczenia techniczne w terenie ani pomoc osób technicznych, która ułatwiałaby przejście trasy. Nie jest zapewniana ponadto pomoc medyczna ani transport z miejsca docelowego do miejsca, z którego wyruszyło się w drogę.
12. Uczestnik przed wyruszeniem na trasę otrzymuje mapki trasy oraz teksty rozważań, które wykorzystuje przy poszczególnych stacjach TNDK, uzupełniając je własnymi modlitwami odmawianymi w ciszy.
13. W przypadku rezygnacji i opuszczenia trasy TNDK uczestnik powinien powiadomić o tym organizatora i na własny koszt zapewnia sobie powrót do domu z dowolnego (często trudno dostępnego dla samochodów!) punktu trasy.
14. Uczestnik powinien poruszać się wyznaczoną trasą tak, aby nie utrudniać innym uczestnikom należytego udziału w nabożeństwie oraz nie stwarzać zagrożenia bezpieczeństwa własnego i innych osób. Przemieszczanie się trasą powinno być z prędkością dostosowaną do własnej kondycji fizycznej, bez zbędnej zwłoki. W razie konieczności uczestnik może podczas nabożeństwa spożywać posiłek, ale tak aby nie przeszkadzało to innym uczestnikom w zachowaniu modlitewnego skupienia, zwłaszcza przy zatrzymywaniu się przy poszczególnych stacjach TNDK2023.
15. Uczestnik bierze udział w TNDK2023 całkowicie dobrowolnie i na własne ryzyko. Ubezpiecza się na swój sposób od zagrożeń osobiście. Organizator nie bierze odpowiedzialności za konsekwencje i skutki wypadków lub innych negatywnych zdarzeń, które może ponieść uczestnik TNDK2023. Organizatorami TNDK2023 są: Stowarzyszenie Rodzin Katolickich Koło przy parafii Św. Wojciecha w Radzionkowie oraz Wspólnota 12 Koszy Ułomków.

Warunki udziału do pobrania.

ZAPISY:

W kancelarii parafialnej od 7 do 17 marca podając imię, nazwisko, telefon i wiek, ewentualnie adres email. Osobę, niepełnoletnią (która nie ukończyła 15 lat) w zasadzie zapisuje rodzic. Dopuszcza się zapisanie osobiste takiej osoby, pod warunkiem złożenia czytelniej, pisemnej zgody – przynajmniej jednego z rodziców (opiekunów prawnych) z ich własnoręcznym podpisem oraz ich numerem telefonu kontaktowego. Organizator zastrzega sobie prawo sprawdzenia prawdziwości tak złożonego dokumentu.

Internetowo: wypełniając poniższy formularz. Osoby niepełnoletnie dołączają plik pdf ze zgodą rodziców na udział.

Plik ze zgodą rodziców do pobrania.

Formularz zgłoszeniowy :

TRASA: (12,6 km)

Na mapce powyżej ogólny podgląd. Większa mapka wkrótce, również do pobrania jako plik graficzny. Mapy będą również dostępne za darmo po mszy świętej przed wyjściem w trasę.

Zachęcamy do pobrania aplikacji GPX Viewer i następujących plików z obrazami trasy:

ROZWAŻANIA:

do pobrania:

Modlitwa wprowadzająca

„Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje” (Mt 16,24). Wieczór Wielkiego Piątku. Od dwudziestu wieków Kościół gromadzi się w ten wieczór, aby wspominać i na nowo przeżywać wydarzenia ostatniej drogi w ziemskiej wędrówce Syna Bożego. Jak co roku, Kościół, gromadzi się na nabożeństwach Drogi Krzyżowej, aby podążać śladami Jezusa, który „dźwigając krzyż wyszedł na miejsce zwane Miejscem Czaszki, które po hebrajsku nazywa się Golgota” (J 19, 17). Stajemy tu w przekonaniu, że krzyżowa droga Syna Bożego nie była zwyczajnym zbliżaniem się do miejsca kaźni. Wierzymy, że każdy krok Skazańca, każdy Jego gest i każde słowo, a także wszystko to, co przeżywali i czego dokonali uczestnicy tego dramatu, nieustannie do nas przemawia. Przez swoją mękę i śmierć Chrystus odsłania przed nami prawdę o Bogu i o człowieku. Dziś w sposób szczególny pragniemy wnikać w treść tamtego wydarzenia, aby z nową mocą przemówiło do naszych umysłów i serc, i stało się źródłem łaski prawdziwego uczestnictwa. Uczestniczyć, to znaczy mieć udział. Co znaczy mieć udział w krzyżu Chrystusa? To znaczy doświadczyć w Duchu Świętym tej miłości, jaką krzyż Chrystusa kryje w sobie. To znaczy w świetle tej miłości rozpoznać swój własny krzyż. To znaczy w mocy tej miłości wciąż na nowo brać go na ramiona i iść… Iść przez życie, naśladując Tego, który „przecierpiał krzyż, nie bacząc na jego hańbę, i zasiadł po prawicy tronu Boga” (Hbr 12,2). To znaczy umieć powiedzieć Bogu: „Bądź wola Twoja”.

Pan Jezus skazany na śmierć.

Boga skazuje się na krzyż. Nie jest to tylko uczestniczenie w procesie sprzed 2000 lat. Dzisiaj, naszymi codziennymi decyzjami, wyrzucamy Boga na peryferie naszego życia wewnętrznego i społecznego. Nie chcemy stosować się do mądrości Ewangelii, ponieważ wymaga to gotowości do cierpienia i pójścia „pod prąd”. Chociaż nie jest to proste, jesteśmy do tego jako chrześcijanie zobowiązani. Nie możemy dopuścić, by Ewangelia została w naszych domach przykryta kurzem. Nie zapomnijmy, że od Chrztu Polski aż do dziś jest Ona nieocenioną pomocą w głębszym przeżywaniu człowieczeństwa i polskości.

„Jeśli chcesz znaleźć źródło,

musisz iść do góry, pod prąd.

Przedzieraj się, szukaj, nie ustępuj,

wiesz, że ono musi tu gdzieś być —

Gdzie jesteś, źródło?… Gdzie jesteś, źródło?!” (Tryptyk Rzymski)

Dlatego chcemy Panie Jezu, w momentach zwątpienia rozważać pierwszą stację Twojej Drogi krzyżowej. Niech przypomina nam Ona słowa Jana Pawła II, który z całych sił prosił, by Polacy nie dali się zastraszyć i jednym sercem walczyli wspólnie o wiarę w Ewangelię! ( NIE DAJCIE SIĘ NICZEMU ZASTRASZYĆ, Homilia wygłoszona podczas Mszy św. w uroczystość św. Wojciecha 24 kwietnia 1991).

Przyjmując niesłuszne osądy powiem: Bądź wola Twoja!

Pan Jezus bierze krzyż na swe ramiona.

Przed każdym z nas stoi Panie Jezu bardzo ważne zadanie. Nie możemy dopuścić do zapomnienia tego, co przeżyła Polska. Dzieje naszego narodu są bowiem przestrzenią duchowego wzrostu wielu pokoleń. Widać w nich, jak dzięki Tobie i Twojej Ewangelii, nasz kraj wydawał na świat wielu mądrych i dobrych ludzi. Obserwacja historii Polski jest więc dla nas ważną katechezą. Doceniamy to, co otrzymaliśmy od Boga i Kościoła. Nie chcemy pozwolić, by nasi potomkowie deptali katolickie wartości. Pragniemy im pokazać, za co powinniśmy być Tobie Chryste wdzięczni. Chociaż nie raz przyjdzie nam za to wziąć na ramiona krzyż obmowy i prześladowania, nie załamujemy się. Zamiast pielęgnować otrzymane rany, zgodnie ze słowami papieża Polaka, mamy w pamięci wielkie dzieła Boga, które zostały uczynione dla naszej Ojczyzny ( WIELKICH DZIEŁ BOGA NIE ZAPOMINAJCIE, przemówienie Jana Pawła II w Castel Gandolfo dla polskich pielgrzymów, w którym nawiązał do 70. rocznicy Cudu nad Wisłą- 16 sierpnia 1990)

„Przedwieczne Słowo.

Jakże przedziwne jest Twoje milczenie

we wszystkim, czym zewsząd przemawia

stworzony świat…” (Tryptyk Rzymski)

Jezus w milczeniu bierze krzyż na swoje ramiona pośród zgiełku całego świata. Świat nie widzi dramatu jednego człowieka. Świat nie widzi cierpienia człowieka i jego najbliższych. Świat czasami nie widzi mojego osobistego dramatu, dramatu moich najbliższych … ale obok mnie idzie Jezus i niesie dla mnie ten mój krzyż.

Przytłoczony ciężarem problemu powiem: Bądź wola Twoja!

Pierwszy upadek Pana Jezusa.

„Wychowanie pełnego człowieka, wychowanie do prawdy i wychowanie w duchu chrześcijańskiej polskiej tradycji rozpoczyna się w rodzinie.” (Przemówienie w UNESCO, 2 czerwca 1980, n. 11).

Jan Paweł II przemawiając w UNESCO dotknął bardzo ważnego problemu. Nie jesteśmy w stanie rozwijać się jako naród, jeśli nie docenimy roli rodziny. Nie ukrywajmy więc jej problemów przed światem. Ty, Jezu, wybrałeś męczeństwo dla odkupienia człowieka, który zawsze żył we wspólnocie, której na imię- rodzina. Każdy Jego upadek i kropla potu są zbawieniem tej najmniejszej wspólnoty, która z powodu swojej delikatności potrzebuje największej ochrony. Pierwszy upadek Jezusa nawiązuje do tego, co najbardziej istotne. Kiedy upada podstawowa struktura społeczeństwa, którą jest rodzina, upada cały naród. Jeśli chcesz ulżyć jezusowemu cierpieniu, z jeszcze większą intensywnością módl się, by rodzina była Bogiem silna. Ze stanowczością mów o zadawanych jej ranach: problemach mieszkaniowych i złej polityce ekonomicznej. Nie pozwól także, by największy skarb, którym jest człowiek, ginął z powodu braku stanowczej walki o życie.

„Był samotny z tym swoim zdumieniem

pośród istot, które się nie zdumiewały

— wystarczyło im istnieć i przemijać.” (Tryptyk Rzymski)

Pośród zgiełku codzienności upadam.

Czasami jestem sam. Co mam wtedy zrobić?

Jeśli ktoś podłoży mi nogę bym upadł powiem: Bądź wola Twoja! i wstanę razem z Jezusem.

Pan Jezus spotyka swą matkę.

„Trzeba, by rodzice patrząc na Maryję na nowo uświadamiali sobie swoją odpowiedzialność i zadania wychowawcze”- powiedział Jan Paweł II do polonii w Wielkiej Brytanii (30 maja 1982).

Maryja jest dla nas pięknym przykładem troski o swoje dzieci. Powinniśmy brać z Niej przykład szczególnie dzisiaj, kiedy autorytet rodziców jest podważany i niszczony. Jak mamy wychować kolejne pokolenia chrześcijan, gdy rodzicom odbiera się rolę życiowych przewodników? Maryja zobaczyła cierpienie swojego Syna, więc podeszła z pocieszeniem. Podobnie powinni postępować wszyscy rodzice. Są oni zobowiązani do okazywania naturalnych, ojcowskich i matczynych emocji. Chociaż są one oceniane jako staromodne, warto o nie zawalczyć.

Rodzice, nie dajcie się oszukać, że wasze dzieci nie chcą klękać do modlitwy i wstydzą się znaku krzyża. One na prawdę pragną codziennych spotkań z Bogiem. Potrzebują jednak waszego przykładu wiary. Jeśli nie znajdą w was oparcia, będzie im o wiele trudniej!

„«Mężczyzną i niewiastą stworzył ich».

Został im przez Boga zadany dar.

Wzięli w siebie — na ludzką miarę — to wzajemne obdarowanie,

które jest w Nim.” (Tryptyk Rzymski)

Nie jest łatwo być matką, nie jest łatwo być ojcem, nie jest łatwo być dzieckiem, nie jest łatwo być siostrą i bratem, nie jest łatwo być babcią i dziadkiem, nie jest łatwo być w rodzinie, nie jest łatwo umieć się obdarować sobą mimo, że te nasze jestestwo jest Boskie.

Gdy nie będę zrozumiany przez najbliższych, gdy nie będę umiał zrozumieć najbliższych powiem: Bądź wola Twoja!

Szymon Cyrenejczyk pomaga nieść krzyż Jezusowi.

Współczesny świat okłamuje człowieka twierdzeniem, że trzeba być samowystarczalnym. Za tragedię życiową uznaje poproszenie kogoś o pomoc. Na szczęście Twoja Droga krzyżowa Jezu, podważa to błędne myślenie. Biorący krzyż Cyrenejczyk jest dowodem tego, że przewidziałeś w planie zbawienia miejsce dla pomocników.

Panie, daj nam zrozumieć, że największym naszym „pomocnikiem” jest modlitwa. Dzięki niej nasze życie staje się bardziej wdzięczne i wyrozumiałe dla innych. Mamy w pamięci słowa Jana Pawła II, który powiedział, że „modlitwa uczy Bożych metod działania, oczyszcza ze wszystkiego, co oddziela od Boga i ludzi, co zagraża jedności. Modlitwa chroni przed pokusą małoduszności, ciasnotą serca i umysłu; ona wznosi spojrzenie człowieka do oglądu spraw z Bożej perspektywy i toruje drogę łasce Bożej do serca człowieka” (PRZEMÓWIENIE OJCA ŚWIĘTEGO DO II GRUPY BISKUPÓW W TROSCE O WIELKI I OFIARNY CZYN NOWEJ EWANGELIZACJI 2 lutego 1998).

Pamiętając to, odkładamy na bok nasz nieuporządkowany aktywizm, a bierzemy krzyż, który chcemy nieść w klimacie modlitwy.

„Miłość mi wszystko wyjaśniła,

Miłość wszystko rozwiązała –

dlatego uwielbiam tę Miłość,

gdziekolwiek by przebywała.” (Fragment wiersza Miłość mi wszystko wyjaśniła… – wiersz Jana Pawła II)

Miłość jest odpowiedzią na zło tego świata. Miłość Szymona z Cyreny pomogła nieść krzyż Jezusowi. Tylko dzięki miłości znajdziemy siły, by pomóc naszym najbliższym nieść ich krzyż cierpienia.

Powiem: Bądź wola Twoja! i zostanę Szymonem Cyrenejczykiem dla …

Święta Weronika ociera twarz Pana Jezusa.

Święta Weronika otarła Tobie twarz, Panie Jezu. Dzięki tej odważnej kobiecie wszyscy uczestniczący w Drodze krzyżowej, możemy wyraźniej zobaczyć postać Twojego miłosierdzia. Na chuście świętej Weroniki odbił się ból, który podjąłeś dla naszego zbawienia. Jest on pięknym świadectwem i zachętą do przemiany życia. Gdy go widzimy, nie sposób obojętnie przejść obok. Zatrzymujemy się więc nad ogromem Twojej miłości do nas. Pomagają nam w tym, rozważania papieża Polaka. Są one dla nas zaproszeniem do bardziej świadomego korzystania z Sakramentów. Słyszymy w nich, że „droga do odnowy społeczeństwa prowadzi przez odnowę serca człowieka […].Sam Chrystus pozostawił nam skuteczne ku temu środki, jakimi są sakrament pokuty i Eucharystii. W sakramencie pokuty Chrystus jedna nas grzeszników z miłosiernym Ojcem, który jest w niebie oraz z naszymi braćmi i siostrami, z którymi żyjemy tu na ziemi.

Powyższe słowa są dla nas wymownym rachunkiem sumienia. Chcemy pytać Ciebie, czy nie brak w naszym życiu sakramentalnym odwagi Weroniki? Jeśli tak, to przepraszamy Cię i prosimy o łaskę potrzebną do nawrócenia.

„Płoń nie za blisko nieba

I nie za daleko

Zapamiętaj, serce,

to spojrzenie.

W którym wieczność

cała ciebie czeka.” (Fragment wiersza Mysterium Meum Mihi – wiersz Jana Pawła II)

Kontemplując Boską umęczoną twarz naszego Zbawiciela przypomnijmy sobie ile razy podobny wyraz twarzy miał ktoś z naszych najbliższych? Ile razy ktoś z naszego otoczenia naznaczony cierpieniem został przez nas obdarowany obojętnością?

Gdy na drugi raz zobaczę cierpienie mojego najbliższego lub nawet obcego powiemy razem: Bądź wola Twoja! i pomogę mu otrzeć łzy cierpienia.

Pan Jezus upada pod krzyżem po raz drugi.

Jan Paweł II 12 czerwca 1987 podczas homilii do młodzieży zgromadzonej na Westerplatte powiedział: „Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje „Westerplatte”. (…) Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć”.

Wsłuchując się w powyższe słowa papieża, chcemy Ciebie Jezu zapewnić o naszej gotowości do podejmowania wyzwań. Chociaż jesteśmy w różnym wieku, chcemy patrzeć na Twój drugi upadek jak na kolejną szansę do lepszego powstania. Widzimy w Twoim cierpieniu zaproszenie do bardziej przemyślanego życia. Odczuwamy także potrzebę oddania Tobie każdej wykonywanej przez nas pracy. Wiemy, że podejmowany przez nas wysiłek nie jest Ci obojętny. Powierzamy więc wszystkie doznane w naszej pracy upadki. Szczególnie te, które starały się zachwiać w nas pewność, że Ty czuwasz nad każdym naszym krokiem…

„Aż dotąd doszedł Bóg i

zatrzymał się krok

od nicości,

Tak blisko naszych oczu.

Zdawało się sercom otwartym,

zdawało się sercom prostym,

Że zniknął w cieniu kłosów.„ (Fragment wiersza Mysterium Meum Mihi – wiersz Jana Pawła II)

Sam Bóg – Jezus upada po raz kolejny, ale wstaje mimo popychania i śmiechu tych wokoło. Ile razy w naszym dramacie problemów mówimy: Gdzie jest Bóg? Gdzie zniknąłeś? A przecież On stoi tuż obok w naszej totalnej beznadziei, tylko muszę powiedzieć: Bądź wola Twoja!

Pan Jezus pociesza płaczące niewiasty.

„Córki jerozolimskie, nie płaczcie nade Mną; płaczcie raczej nad sobą i nad waszymi dziećmi!” (Łk 23, 28). Takie słowa usłyszały kobiety, które zawodziły i płakały nad Jezusem. Może się wydawać niezrozumiałe, jak Zbawiciel mógł powiedzieć tak „trudne” słowa do osób, które Mu współczuły. Trafnym tego wytłumaczeniem jest fragment audiencji Jana Pawła II dla polskich pielgrzymów z dnia 12 kwietnia 1992. Słyszymy tam, że „krzyż jest największym darem, który nam zostawił Odkupiciel. Tym darem Kościół żyje i obdarza się nim wzajemnie”.

Chryste, nie pozwól nam zapomnieć, że cierpienie które nas spotyka jest darem od Ciebie. Chociaż powinniśmy czasami zapłakać nad naszym życiem, nigdy nie wymyka się ono Twojej Opatrzności. Gdy ktokolwiek z naszego otoczenia o tym zapomni, daj nam siły, byśmy potrafili przyjść mu z pomocą, ze słowem otuchy.

„Często cierpienie uczuć

mierzy się słupkiem rtęci

podobnie jak ciepło

powietrza lub ciał –

a przecież trzeba inaczej

wykrywać ich wielkość…” (Fragment wiersza Cierpienie… – wiersz Jana Pawła II)

Ile razy nie potrafimy zrozumieć swojego cierpienia lub cierpienia naszych najbliższych tak jak Płaczące Niewiasty nie rozumiały cierpienia Jezusa. Czasami trzeba się zatrzymać i mimo złości do Stwórcy przyjąć cierpienie jako Dar i powiedzieć: Bądź wola Twoja! Trzeba nam zrozumieć, iż nasi najbliżsi cierpiący w tym swoim cierpieniu pokazują nam swoją wielkość: Oni są BOHATERAMI tego świata.

Trzeci upadek Pana Jezusa.

„Wolność stała się miarą wielkości człowieka wśród stworzeń, jego powołaniem, równocześnie przyczyną jego dramatu. Człowiek bowiem przez grzech nadużył tego daru. Skierował swą wolność przeciwko Bogu, a w konsekwencji przeciwko sobie.[…]Stał się w ten sposób niewolnikiem grzechu.” (przemówienie Jana Pawła II – WOLNI ABY MIŁOWAĆ – WOLNI ABY SŁUŻYĆ, z okazji CZTERECHSETLECIA POLSKIEGO KOŚCIOŁA ŚW. STANISŁAWA BM W RZYMIE, 28 czerwca 1992).

Panie Jezu, słysząc te słowa Jana Pawła II, staje przed naszymi oczami Twój trzeci upadek. Wiemy, że był on dla Ciebie bardzo wymagający. Patrząc na niego przypominamy sobie wszystkie „upadki” naszej wolności. Przepraszamy Ciebie, że wykorzystywaliśmy otrzymaną wolność do czynienia zła. Dlatego od dzisiaj, z jeszcze większą stanowczością chcemy powstawać z tych „trzecich upadków” i ciągle na nowo uczyć się właściwego korzystania z wolności. Bądź przy nas i przypominaj, że wolność nie jest swawolą tylko zadaniem.

„Co mi mówisz górski strumieniu?

w którym miejscu ze mną się spotykasz?

ze mną, który także przemijam —

podobnie jak ty…

Czy podobnie jak ty?

(Pozwól mi się tutaj zatrzymać —

pozwól mi się zatrzymać na progu,

oto jedno z tych najprostszych zdumień.)

Potok się nie zdumiewa, gdy spada w dół

i lasy milcząco zstępują w rytmie potoku

— lecz zdumiewa się człowiek!

Próg, który świat w nim przekracza,

jest progiem zdumienia.” (Tryptyk Rzymski)

Zdumiewające ile razy Bóg – Człowiek upadł pod ciężarem naszych grzechów. Zdumiewające do czego doprowadził człowiek – Ja – stworzony na obraz Boga. Człowiek poprzez swoje grzechy doprowadził do zmiany znaczenia człowieczeństwa – ze stworzonego na obraz Boga do zrównania z upadkiem. Lecz oto Bóg podnosi znaczenie słowa „człowiek” bo powstaje, przekracza granice i idzie dalej dla mnie.

Ile razy w swoim cierpieniu i upadkach doszedłem już do granicy? Trzeba wtedy powiedzieć: Bądź wola Twoja!

Pan Jezus z szat obnażony.

Opadają Twoje szaty. Słychać szelest rozdzieranych szat. Napawa nas to lękiem, ponieważ uświadamiamy sobie, że tamte wydarzenia powtarzają się również dzisiaj. Brak czystości, wyuzdanie, kult ciała… Wszystko to utrudnia młodym wierność Chrystusowi i Ewangelii. Panie, pragniemy zmiany. Chcemy zacząć budować nasze życia na dobrych fundamentach. Poprzez mocne postanowienie poprawy i modlitwę chcemy odpowiadać na wezwanie papieża Polaka, który wołał:

„Bądźcie w tym świecie nosicielami wiary i nadziei chrześcijańskiej, żyjąc miłością na co dzień. Bądźcie wiernymi świadkami Chrystusa zmartwychwstałego, nie cofajcie się nigdy przed przeszkodami, które piętrzą się na ścieżkach waszego życia. Liczę na was. Liczę na wasz młodzieńczy zapał i oddanie Chrystusowi” (Poznań, 3 czerwca 1997 r.).

„Zatrzymaj się…

…we mnie jest miejsce spotkania

„z Przedwiecznym Słowem”

Jeśli chcesz znaleźć źródło

musisz iść do góry, pod prąd.„ (Fragment wiersza Co mi mówisz? – wiersz Jana Pawła II)

Gdy wydaje się, że już wszystko stracone, że kres nieunikniony, że wszystko i wszyscy są przeciwko nam – jesteśmy pod ścianą – trzeba odnaleźć źródło nadziei w Jezusie. Mimo, że czujemy się nadzy i w beznadziei trzeba iść do źródła – do Jezusa – POD PRĄD, naprzeciw wszystkiemu i wszystkim mówiąc: Bądź wola Twoja!

Pan Jezus przybity do krzyża.

„Tak więc dzieje naszego Narodu, bogate i trudne dzieje, narodziły się poprzez Chrzest i w Chrzcie narodził się nasz Naród. U jego fundamentów i u fundamentów jego historii legł krzyż, na którym umiera się po to, aby żyć: aby żyć w Bogu i Bogiem, aby żyć w prawdzie, wolności i miłości, aby żyć wiecznie” (6 lipca 1980 PRZEMÓWIENIE PODCZAS SPOTKANIA Z POLONIĄ W BRAZYLII).

Każdy z nas jest powołany do naśladowania Chrystusa. Papież Jan Paweł II przypominał nam, że realizuje się to poprzez gotowość pójścia „na krzyż”. Dzięki takiemu, radykalnemu sposobowi kroczenia za Panem, jesteśmy w stanie przeobrażać całe życie społeczne. Wiara tak kształtowana, jest znakiem w życiu społecznym.

Panie, nie pozwól nam negować wartości krzyża. Niech każde pokolenie Polaków klęka przed tym znakiem i docenia jego miejsce w historii naszego Narodu.

„Uwielbiam cię,

drzewo surowe,

bo nie znajduję skargi

w twoich opadłych liściach.

Uwielbiam cię,

drzewo surowe,

boś kryło Jego barki

w krwawych okiściach.” (Fragment wiersza Uwielbiam cię… – wiersz Jana Pawła II)

Krzyż – cierpienie był znakiem hańby, aż Chrystus wywyższył go do znaku Zbawienia. Ile razy w życiu odrzucałem Krzyż? Ile razy wstydziłem się Krzyża?

Przyjmując Krzyż w swoim życiu z dumą i i radością powiem: Bądź wola Twoja!

Pan Jezus umiera na krzyżu.

„Proszę więc Boga, aby Krzyż był dla was i przyszłych pokoleń znakiem zbawienia i podwyższenia człowieka. Chodzi o to, aby człowiek nie zginął, pochłonięty bez reszty światem, ale aby miał życie wieczne w Bogu. To znaczy Krzyż.” (SPOTKANIE Z POLONIĄ W TORONTO, 14 września 1984)

Zapamiętajmy te słowa Jana Pawła II. Nie można ich zapomnieć szczególnie dzisiaj, gdy podważa się sensowność obecności krzyża w życiu publicznym. Jak możemy zrezygnować z powieszenia znaku, który przypomina wywyższenie człowieka. Czy można ściągać ze ścian dowód miłości Boga? Dlaczego chcemy ukryć to, co zostało dla nas dokonane? Czyżby dlatego, że nie rozumiemy jego pozytywnej treści?

Panie, zachęcaj nas do pogłębiania rozumienia, czym jest dla nas krzyż. Nie dopuść do sytuacji, byśmy wstydzili się otrzymanego od Ciebie zbawienia. Tłumacz nam przez ludzi Kościoła prawdę Twojego krzyża.

„«zatrzymaj się! — masz we mnie przystań»

«we mnie jest miejsce spotkania

z Przedwiecznym Słowem» —

«zatrzymaj się, to przemijanie ma sens»

«ma sens… ma sens… ma sens!»” (Tryptyk Rzymski)

Oto koniec. Czy, aby na pewno? Ile razy myślałem już tak w życiu? Ile razy asekurancko broniłem się przed „śmiercią w Chrystusie”? To przecież w Bogu jest przystań i w Nim znajdę spokój. Trzeba, żeby nasze złe „JA” umarło, trzeba zrozumieć, że codzienność przemijania ma sens i wtedy łatwiej nam będzie powiedzieć: Bądź wola Twoja!

Pan Jezus zostaje zdjęty z krzyża.

„Świadectwo męczenników jest dla nas zawsze jakimś wyzwaniem – ono prowokuje, zmusza do zastanowienia. Ktoś, kto woli raczej oddać życie, niż sprzeniewierzyć się głosowi własnego sumienia, może budzić podziw albo nienawiść, ale z pewnością nie można wobec takiego człowieka przejść obojętnie” (Skoczów, 22 maja 1995).

Obok Chrystusa także nie można było przejść bez zastanowienia. Jego widok przywoływał na pamięć całą wygłoszoną przez Niego naukę. Może dlatego, tak chętnie zdejmuje się dzisiaj krzyż? Jego widok wydaje się być dla wielu trudnym rachunkiem sumienia, którego nie chcą wykonywać.

Jezu, nie pozwól byśmy odrzucali moralność chrześcijańską. Niech ta XIII stacja Drogi krzyżowej będzie dla nas przypomnieniem, że nie wolno uciekać od chrześcijańskich obowiązków. Ziemia w którą został wbity Twój krzyż, nigdy nie będzie już zwykłą ziemią. Prosimy, daj naszemu Narodowi odnowić świadomość, że zasady płynące z krzyża zawsze pomagały Polakom być ludźmi sumienia. Dzięki wyczytanym z niego przykazaniom, każdemu z naszych przodków, łatwiej było wytrwać w życiowym powołaniu.

„Gdzie jesteś źródło?

Cisza.

Dlaczego milczysz?

Jakże starannie ukryłeś

tajemnicę twego początku.” (Fragment wiersza Co mi mówisz? – wiersz Jana Pawła II)

Znowu musimy wrócić do źródła do początku. Mimo, że wydaje nam się, że jesteśmy zagubieni, zrozpaczeni i rozproszeni brakiem obecności Boga w naszym życiu. Przecież on jest obok nas. On wcale nie milczy, tylko nie dopuszczamy Go do głosu. Musimy wrócić do źródła – do Krzyża – znaku miłości naszego Stwórcy.

W beznadziei i zagubieniu: Bądź wola Twoja!

Pan Jezus złożony do grobu.

Grób oczyszcza wszystkie ludzkie dążenia i pragnienia. Gdy stajemy przed faktem śmierci, inaczej patrzymy na nasze życie. Pytamy, co jest w nim rzeczywiście istotne. Panie Jezu, nie dopuść, by nasz Naród z „leksykonu rzeczy najistotniejszych” wyrzucił wiarę w Twoje miłosierdzie. Nie pozwól, byśmy chorowali na duchową krótkowzroczność. Naucz nas, widzieć prawdziwy sens życia, którym jest zawierzenie Bożemu Miłosierdziu. Formuj nas na apostołów, którzy z wielkim entuzjazmem będą przekazywali światu ogień Twojej miłosiernej miłości. Daj nam mądrość, która karze w chwilach zwątpienia nie popadać w rozpacz, tylko jeszcze usilnej rzucać się w Twoje ramiona. Pokaż nam, że najlepszym rozwiązaniem trudnych problemów rodzinnych jest „wyobraźnia miłosierdzia”. Obdarz nas głębokim przekonaniem, zgodnie z tym co powiedział Jan Paweł II, że „nic tak nie jest potrzebne człowiekowi, jak miłosierdzie Boże – owa miłość łaskawa, współczująca, wynosząca człowieka ponad jego słabość ku nieskończonym wyżynom świętości Boga” (Kraków, 7 czerwca 1997).

„Kres jest tak niewidzialny, jak początek.

Wszechświat wyłonił się ze Słowa i do Słowa też powraca.” (Tryptyk Rzymski)

Nie znamy początku, ani końca, wiemy jedynie, że Bóg – Słowo wcielone istnieje. Wiemy, że Bóg Słowem powołał nas do istnienia i Słowem wezwie nas do siebie. Bądź wola Twoja!

** Na podstawie Drogi Krzyżowej ks. Piotra Śliżewskiego

POZOSTAŁE INFORMACJE:

Telefon kontaktowy: 509 934 850 (po godz. 15.00)

adres email: tndk@srkradzionkow.pl

strona www: https://www.srkradzionkow.pl/2023/03/05/terenowo-nocna-droga-krzyzowa-2023/

facebook: https://www.facebook.com/TNDK2023/

PLAKAT WYDARZENIA:

Informacje RODO:
Dane osobowe zbierane podczas zapisów na TNDK2023, zostaną użyte tylko na cele organizacji i ogólnego bezpieczeństwa uczestników wydarzenia. Administratorem danych osobowych jest Stowarzyszenie Rodzin Katolickich Archidiecezji Katowickiej koło im. Jana Pawła II przy parafii św. Wojciecha w Radzionkowie. Email administratora danych osobowych: srk@srkradzionkow.pl. Dane osobowe uczestników przechowywane będą tylko w czasie trwania wydarzenia to jest w dniu 18.03.2023r., po tym wydarzeniu zostaną usunięte przez Administratora.

STACJE DROGI KRZYŻOWEJ:

1. Radzionków – kościół św. Wojciecha – krzyż misyjny

2. Radzionków – skrzyż. ul. Długa/Szymały – krzyż